TENIS W CZASIE WOJNY-DOKĄD ZMIERZASZ ŚWIECIE?....
TENIS W CZASIE WOJNY- DOKĄD ZMIERZASZ ŚWIECIE?…
Długo zabierałam się do napisania tego felietonu, ostatnie tygodnie są bardzo trudne. Przecierałam oczy ze zdumienia, widząc czołgi na ulicach, spadające bomby, rannych, zabitych, uciekających…Coś co wydawało się absolutnym reliktem przeszłości, niemożliwym do powtórzenia w nowoczesnej Europie, stało się faktem.
Niewiele ponad 200 kilometrów od miejsca w którym co środę radośnie trenuję tenisa ,toczy się regularna wojna. Nasz europejski ład solidnie się zachwiał. Przez pierwsze dwa dni siedziałam odrętwiała, oglądając różne kanały informacyjne, z niedowierzaniem, strachem i poczuciem bezsilności. Ze swojego poziomu próbowałam realnie pomóc w zakresie swoich możliwości. Solidarność z Ukraińcami uciekającymi z własnych domów jest u nas w Polsce ogromna, angażujemy się naprawdę wzorcowo, ucichły gdzieś polityczne spory, w obliczu tragedii tych ludzi umiemy być przyzwoici.
Miałam dylemat czy organizować turniej w tym czasie, czy wypada bawić się, grać radośnie kiedy obok umierają ludzie, ale w ramach protestu przeciwko złu i w solidarności z Ukrainą postanowiliśmy 5 marca jednak oddać się naszej tenisowej pasji i przy okazji wspomóc zbiórką Ukrainę.
Nie tylko mój turniej odbył się w tym czasie, na światowych kortach Dubaj, Doha, w którym Iga Swiątek zdobyła tytuł, teraz Indian Wells, za chwilę Miami, świat wielkiego tenisa się nie zatrzymał…
Obserwuję postawę swoich idoli, sportowców, ikon, jak odnajdują się w tym czasie, a odnajdują się różnie…Niestety milczą najwięksi, Federer, Nadal, Barty na swoich profilach w mediach społecznościowych ani raz nie wyrazili swojej solidarności z Ukrainą, tak jakby żyli w bańce swojej perfekcji i świat realny ich nie dotyczył. Spore rozczarowanie…
Wiem, że może to tylko słowa, być może pomagają anonimowo ofiarom wojny, tylko, że świat, młodzi patrzą na swoich idoli i uczą się od nich postaw, nie tylko gry. Ogromnie brakuje mi wywiadu Nadala, w którym stanowczo zaprotestowałby przeciwko wojnie, są tematy i wartości od których nie można się dystansować.
Bardzo podoba mi się postawa Igi Swiątek, która nie tylko gra z symboliczną wstążeczką z flagą Ukrainy, ale też podkreśla w wywiadach i na swoich profilach zdecydowane NIE przeciwko wojnie. Tenisistek i tenisistów podobnych Idze jest sporo, jednak to wciąż mniejszość, reszta wybiera milczenie.
Postacią wiodącą, reprezentującą Ukrainę w tourze jest teraz bardzo medialna Elina Svitolina. Od początku wojny mocno angażuje nie w pomoc rodakom i nagłaśnia temat gdzie tylko może, apelowała również o to, aby tenisiści z Rosji i Białorusi mogli występować w turniejach ATP i WTA tylko jako neutralni zawodnicy, bez flag reprezentujących ich kraje, co udało się osiągnąć. Dodatkowo drużyny narodowe z Rosji i Białorusi decyzją ITF zostały wykluczone z rozgrywek. Presja ma sens.
Oczywiście można powiedzieć, czemu winni są rosyjscy sportowcy, często żyjący i trenujący poza Rosją, dlaczego mają ponosić konsekwencje politycznych sporów. A jednak poczucie człowieczeństwa i dobrego smaku wyraźnie nakazuje, że te symboliczne przecież gesty są potrzebne, podobnie jak bezcenna realna pomoc Ukrainie.
Można też tak, jak moja idolka Maria Sharapova, piękna i dumna Masza, będąc Rosjanką sprzeciwić się wojnie, być zdruzgotaną krzywdą niewinnych ludzi, dzieci ,wspierać Ukrainę poprzez fundacje SAVE THE CHILDREN i nie bać się mówić o tym głośno.
Piękny obrazek miał miejsce kilka dni temu podczas meczu dwóch Ukrainek w Indian Wells, Marty Kostiuk i Maryny Zaniewskiej, dziewczyny dostały od publiczności brawa i owacje na stojąco, po 3 setowym meczu mocno i długo się przytulały.
Grałam kilka dni po rozpoczęciu wojny mecz ligowy z koleżanką z Ukrainy, też przed meczem ją przytuliłam, nawet się popłakałyśmy… Pytałam czy jest gotowa na mecz, czy chce i ma siłę grać, powiedziała, że tak, że teraz głównie tenis daje jej poczucie, że jest dobrze i normalnie, mimo, że większość czasu spędza na łączach z rodziną z Ukrainy i jest w permanentnym stresie.
Nie wiem jak potoczy się ta wojna, jakie finalnie zbierze żniwo tu i teraz i w przyszłości, jakie będą jej konsekwencje dla nas wszystkich. Jedno jest pewne, nawet jeżeli zapanuje pokój, nic już nie będzie takie samo, tragiczny ślad zła zostanie w nas wszystkich. Ten czas próby to dla nas czas na rozwój swoich postaw, charakteru, docenienia tego co mamy i jak dużo mamy. W czasie tej wojny ważne jest to co możesz dać drugiemu człowiekowi, bezinteresownie, czasami wystarczy prosty gest wsparcia, a czasami musisz jasno i głośno powiedzieć SŁAWA UKRAJINI!, szczególnie jeśli jesteś idolem tłumów.
Grajmy też w tenisa, to ogromny przywilej, że możemy to robić pod niebem, z którego nie spadają bomby.
Jak to powiedział ważny dla mnie człowiek, staraj się robić dobro w obrębie swoich 5 metrów, jeżeli każdy tego dopilnuje, świat będzie piękniejszy.